hasant

yürüdüğüm yol...bastığım toprak ve gölgemin düştüğü heryer ...toplandı sabahın seherinde ötelere götürülecek ruhlar birer birer kabzedildi!...boş bi beden bırakıldı şimdi bana dipsiz dehlizler gibi bağırıyorum,çağırıyorum sessiz çığlıklar atıyorum nafile...hiç bi zaman bu dünyaya ait olmadı'ki  bedenim..niye sadece ruhumu alıp gitti ki!... ...

bu gün ve daha öncaki ve daha sonraki günler el ele sımsıkı tutuştular hüznü...  birbirine yapışık ikizler gibi... bu harfler değilmi'ki sanki beni lanetli kılan...kaçıyorlar şimdi benden...! nası bi duygu bu sabahın bu saatinde kaldırır soğuk yatağımdan...yazmak korkutuyor beni...ne olur yeniden bırakın avuçlarıma çok sevdiğim yirmidokuz harfi!...ve kaldırın üzerimden karabasanlar gibi çöken lanetinizi...ve her zaman'ki gibi ahh kafka ahhh sen bari duysaydın sesimi